یک یادداشت بر نمایش مهندس واشینگ کلوز
توجه گذرا به فرم و زیباییشناسی ، بر نگاه نشانهشناسانه و فلسفی کارگردان تاکید دارد
یادداشتی از امین پاک سیرت ، طراح و معمار بر نمایش مهندس واشینگ کلوز
تئاتر قم، امین پاک سیرت- طراح و معمارمهندس؛ واشینگ کلوز" در نگاه نخست روایت مصائب زندگی یک نویسنده و به طور کلی جامعهی فرهنگ و هنر است، اما در لایهای عمیقتر بیانگر تقابل "اندیشهورزی" بهعنوان جوهر وجودی انسان و "کوتاهفکری" قالب بر جامعه است که رد پای آن در فضاسازی صحنه و میزانسن نمایش هویداست.
معماری صحنه بهشکلی وسواسگونه، بهدور از جزئیات زائد، در پس نشانهها پنهان شده است و مخاطب را به ژرفای اندیشهی نویسنده سوقمیدهد. او ابتدا فضاسازی را ساده مییابد، اما بهتدریج ارتباط میزانسن با نمایشنامه محسوس میشود و لایههای عمیقتری از ارتباط متن و فضا برایش شکل میگیرد.
توجه گذرا به فرم و زیباییشناسی بر نگاه نشانهشناسانه و فلسفی ابوالفضل بلغندر تاکید دارد.
استفادهی هوشمندانه از هندسهی پایه و فراکتال در حجمها و عناصر اصلی شکلدهندهی فضا و بهرهگیری درست از فضاهای نگاتیو و پزتیو به کمک نور، بدون استفاده از هیچ عنصر جداکنندهای، به فضا عمقی مناسب داده است.
محل قرارگیری حجمها، شخصیت اصلی، چیدمان خطی شخصیتهای مکمل داستان در تقابل با او، فضاهای تهی، جزئیات گاه نادیدنی، عمق تصویر، همه و همه بهنحوی نشان از فاصلهی فکری شخصیتهای داستان دارد.
"مهندس واشینگ کلوز" کاملا رندانه با مخاطب وارد دیالوگ میشود، با متنی روان و فضاسازی بیآلایش خود را روایت میکند و در عین حال، همهی آنچه را که دارد رو نمیکند، تا شاید دستمایهای برای اندیشیدن و اندیشهورزی باشد.