گروه « اوج» میهمان انجمن هنرهای نمایشی استان قم شد

به گزارش تئاتر قم، اعظم دلداده در این دیدار گفت: بچه های اوج شاید متفاوت باشند اما ما تلاش می کنیم وقتی کاری را آغاز می کنیم فرقی با دیگران نداشته باشیم. یکی از دغدغه های ما نه در استان بلکه در سراسر ایران این است که در عمل دیده نمی شویم.هدف گروه اوج این است که در جشنواره‌ی بعدی نمایشی ارائه دهد و با گروه‌های دیگر به رقابت بپردازد.برای ما تایید و رد شدن هیچ اهمیتی ندارد ما می خواهیم با افراد دیگر رقابت داشته باشیم.اعضای گروه اوج نیازی به نگاه ترحم آمیز ندارد.

او ادامه داد باعث افسوس و تاسف است که عده ای از هنرمندان می گویند حالا که این گروه تا اینجا آمده کافی است. ما کوتاه نگاه نمی کنیم و هدف ما فعالیت در کنار دیگر شرکت کنندگان است. هنرمندان گروه اوج از رده ی تحصیلی و اجتماعی خوبی برخوردار هستند، حتی بین اعضای گروه شاعر و نویسنده داریم

دلداده تاکید کرد در ساختمان های تازه ساخت به فکر رفت و آمد معلولین باشند. ناراحت کننده است وقتی هیچ ارگانی به فکر نیازهای معلولین مثل تعبیه رمپ و...نیست ما هر کجا می‌رویم با این مشکل مواجهه هستیم. دختران و پسرانِ هنرمند گروه« اوج» نیاز دارند تا در کارگاه های آموزشی شرکت کنند اما برای حضور مشکل دارند.

  دلداده افزود:  تئاتر معلولین مدیون خانم دکتر فخری است که در سراسر ایران نامشان برده می شود. تلاش های متواضعانه ی دکتر فخری در جشنواره تئاتر قابل تقدیر است.

سرپرست گروه «اوج» در رابطه با گروه جدید « فراز» که تمامی اعضای آن معلولان ویلچری هستند گفت: در حدود یک سال از تشکیل این گروه می گذرد و از زمان ملاقات مسئول انجمن با این گروه انگیزه و پشتکار آنها چند برابر شده و قرار است بر اساس توانایی در فعالیت‌ها شرکت کنند.

 با مجوزی که از انجمن هنرهای نمایشی گرفته می شود با هماهنگی وحمایت آموزش و پرورش از مدارس جهت دیدن اجرای نمایش در اردیبهشت ماه در مجتمع رعد فاطمیه دعوت به عمل می آوریم.در نهایت باید گفت هر کس حتی گامی کوچک برای ما بردارد و از ما حمایت کند ما قدردان هستیم و از کسی گله‌ای نداریم و امیدواریم اتفاقات خوبی برای تئاتر استان بیفتد و بدون کینه با انرژی مثبت و همدلی، بستری برای رشد تئاتر فراهم شود.در پایان دلداده بابت تلاش این سال ها از انجمن هنرهای نمایشی تشکر و قدردانی کرد.

داورپناه یکی از اعضای این گروه گفت: خانم دلداده در این سال ها تلاش کرد ما را از انزوا در بیاورد ولی متاسفانه در محیط عمومی طوری رفتار می شود که شایسته ما نیست. ما را خیلی متفاوت می بینند آیا فرق انسان ها در راه رفتن است؟ چرا به توانایی و نوع تفکر نگاه نمی شود؟ در ورکشاپی مطرح شد چرا در نمایش‌هایی که اجرا می کنید به مشکلات و شرایط خودتان پرداخته نمی‌شود؟ ما تلاش می کنیم تا از دنیای درونی خودمان که پر از سختی است دور شویم اگر قرار باشد در نمایش ها به همان موضوعات بپردازیم در نگاه ها تفاوتی ایجاد نمی‌شود و ما را همان شکل می بینند.دید و نگاه هنرمندان باید نسبت به ما وسیع تر شود و توانایی ما را باور کنند. انسان‌ها نه بر اساس شرایط جسمانی بلکه با افکار و عقل و شعور خود  مورد قیاس قرار می گیرند.

عیسی آبادی یکی دیگر از اعضای گروه اوج گفت: من مشکل جسمانی ندارم اما به‌خاطر حضور خواهرم وارد این گروه شدم و از کار کردن کنار این گروه مسیرِ اهدافم تغییر کرد و با انگیزه‌ی بیشتر به اهداف جدید در زندگی رسیدم. دوستانم به من می گویند چرا با معلولین کار می کنی؟ در جواب به آنها می گویم چرا با معلولین کار نکنم؟ عزیزانی که شاید نشسته‌اند اما در جایگاه خود بسیار توانمندتر از انسان هایی هستند که ایستاده اند. اگر شخص شما از معلولین دفاع می کنید دفاع از فهم و شعور خودتان کرده اید اینکه چقدر شرایط و ویژگی بچه ها را درک کرده اید و در پایان از حمایت شما تشکر می کنم.

نوبخت مسئول انجمن هنرهای نمایشی در جمع گروه تئاتر «اوج» عنوان کرد: بعضی آدم‌های کوته فکر، در مقابل شما جایگاه خود را بزرگ می دانند اما نمی‌دانند که نگاهِ هنرمندانه به شما خود هنر بزرگی است. این گروه شاید از لحاظ جسمی بنا به مصلحت الهی دچار ضعف هستند اما از لحاظ فکری افراد بزرگی هستند.

او افزود: دلگیرم از بعضی هنرمندان که در مورد شما عزیزان کوته فکرهستند و توانایی شما را نادیده می گیرند، این افراد باید شما را باور کنند نه اینکه خود را بزرگ جلوه دهند. در برابر تفکر اشتباه دیگران سکوت می کنم و همه چیز را به زمان می سپارم.

 نوبخت با اشاره به اینکه باید برای این افراد احترام قائل شد و امکاناتی با شرایط ویژه در اختیار این گروه ها قرار گیرد بیان کرد حمایت کامل خود را از تمامی گروه‌ها به‌ویژه گروه «اوج» انجام خواهم داد به جهت اینکه استعدادهای نهفته در این افراد وجود دارد، شما عزیزان مغزهای بزرگ جامعه هستید و در حد فهم هنری خود، استفاده از واژه ی معلول را خوشایند نمی بینم.